Πλην εξαιρέσεων, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, ομνύει τις τελευταίες μέρες ξανά στο λιγνίτη, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο υπό την πίεση του πολιτικού κόστους των τερατωδών λογαριασμών (κυρίως αποτέλεσμα της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας) που φτάνουν στους πολίτες. Η πράσινη μετάβαση, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας τσαλαπατήθηκαν μπροστά στην τρέχουσα ενεργειακή κρίση, ενός ακόμα κόλπου των πετρελαιάδων και συναφών επαγγελματιών, για να το γράψω χοντρά που ακούνε Συμφωνία του Παρισιού και COPP κι βγάζουν κάτι σπυριά σαν ανεμογεννήτριες. Και δεν θα δίσταζαν και τις στρόφιγγες να κλείσουν και πολέμους να προκαλέσουν προκειμένου να κρατήσουν εξαρτημένο τον πλανήτη από τη χρυσοφόρα μαυρίλα των εξορύξεων.
Κάθε φορά που κάνουμe ένα άλμα πίσω προς τον άνθρακα και τους ρύπους θυμάμαι τον 39ο πρόεδρο τον ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ που ήταν ένοικος του Λευκού Οίκου από το 1977 μέχρι το 1981 και ζει σήμερα στα 97 του σε ένα ταπεινό σπίτι στην πολιτεία της Τζόρτζια.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, λοιπόν ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ πολέμησε υπέρ της καθαρής ενέργειας και της χρήσης ανανεώσιμων πηγών. Ως σύμβολο της πίστης του στη «δύναμη του ήλιου», ο Κάρτερ εγκατέστησε 32 ηλιακά πάνελ στη στέγη της Δυτικής Πτέρυγας του Λευκού Οίκου στις 20 Ιουνίου του 1979. Αυτά τα πάνελ χρησιμοποιήθηκαν για τη θέρμανση του νερού στον Λευκό Οίκο για επτά χρόνια μέχρι που ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν τα αφαίρεσε το 1986 με την δικαιολογία ότι το ταβάνι έβαλε κάπου υγρασία από το τρύπημα για την τοποθέτηση κάποιων από τα πάνελ.
Αφού ξήλωσε αυτό το «σύμβολο της πράσινης μετάβασης» από τη στέγη του Λευκού Οίκου, η κυβέρνηση Ρέιγκαν ψαλίδισε τους προϋπολογισμούς έρευνας και ανάπτυξης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο τότε νεοσύστατο Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ (DoE) και κατήργησε τις φορολογικές ελαφρύνσεις για την ανάπτυξη ανεμογεννητριών και ηλιακών τεχνολογιών. Κάποια υγρασία θα πέρασε…
Για την ιστορία, τα ηλιακά αυτά πάνελ ήταν αποθηκευμένα σε μια κυβερνητική αποθήκη μέχρι το 1991, όταν εξαγοράστηκαν από το Unity College στο Μέιν. Το κολέγιο τα εγκατέστησε για να ζεστάνει το νερό του κυλικείου του. Κάποια άλλα έγιναν δωρεά στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας από το Unity College το 2009.
Βλέπετε λοιπόν ότι η διελκυστίνδα αυτή καλά κρατεί εδώ και πάνω από 45 χρόνια. Η κλιματική κρίση, το λιώσιμο των πάγων, οι τρομερές φυσικές καταστροφές με νεκρούς και ζημιές, η ερημοποίηση, τα νησιά του ειρηνικού που βουλιάζουν κλπ κλπ, έδωσαν ένα προβάδισμα στον οικολογικό μετασχηματισμό αλλά οι σύγχρονοι Ρίγκαν αυτού του κόσμου δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Νάτος ο ψυχρός, και τοπικά (στην Ουκρανία) θερμός, πόλεμος, πάρτα κάτω και τα πάνελ και τους ανεμιστήρες. Βέβαια δημόσια, ΟΛΕΣ οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων λένε ότι υποστηρίζουν τη Συμφωνία του Παρισιού με στόχο τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Έχουν πλασαριστεί βεβαίως και ως παραγωγοί στις ΑΠΕ, φτιάχνουν και τμήματα ESG (Environmental, Social, and Governance) για τη βιώσιμη ανάπτυξη, μπορεί να έβαλαν και φωτοβολατικά στις στέγες τους όπως ο οικοσύντροφος Κάρτερ όμως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Κάτι πρέπει να κουβαλάνε και τα πλοία βλέπετε. Από πετρελαιοφόρα και γκαζάδικα σε τι να μετατρέπονταν. Που να τρέχεις τώρα…
«Πρέπει να αυξήσουμε την προμήθεια αερίου από εναλλακτικές πηγές, όπως το LNG, όπως ο Eastmed, πρέπει να αυξήσουμε τις δυνατότητες αποθήκευσης LNG και πρέπει να αποφασίσουμε αν η Ελλάδα σε αυτό το νέο ενεργειακό τοπίο θα είναι μόνο κόμβος αποθήκευσης αερίου ή και χώρα παραγωγός», είπε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοινώνοντας «την επιτάχυνση των ερευνών για την εξόρυξη φυσικού αερίου που η χώρα μας είναι πιθανό να διαθέτει σε σημαντικές ποσότητες με βάση τις προκαταρκτικές μελέτες, τόσο στον ηπειρωτικό όσο και στον θαλάσσιο χώρο, σε ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης».
Πολύ διαφορετικά από όσα έλεγε ο Νίκος Δένδιας τον Φεβρουάριο μιλώντας αποκλειστικά στο Arab News. Συμβαίνουν αυτά. Εδώ και δεκαετίες όπως σας περιέγραψα…
(Οι δηλώσεις Δένδια):
«Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο, για έναν πολύ απλό λόγο… Χρειαζόμαστε 10 με 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε, και από οικονομική άποψη θα ήταν πολύ πιο ακριβό για παράδειγμα από το δικό σας, της Σαουδικής Αραβίας. Έτσι, οικονομικά δεν οραματίζομαι την Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου. Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη γη. Δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε κόλπο του Μεξικού. Η Ελλάδα δεν σχεδιάζει στο άμεσο μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.»
