Συνέντευξη του βουλευτή Ανατολικής Αττικής και τομεάρχη Ψηφιακής Διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργου Καραμέρου στο Documento και τον δημοσιογράφο, Χρήστο Κυμπιζή.
- Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του να απειλήσει τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές ή πρέπει να δημιουργηθεί ένας νέος φορέας;
κ. Κυμπιζή υπάρχει ένας διαρκής θόρυβος της επικοινωνίας που αποδομεί και απαξιώνει με ευκολία πολιτικές θέσεις, περιεχόμενο αλλά και πρόσωπα. Αυτή η κατάσταση όχι μόνο δημιουργεί αβάσιμες, σε σχέσεις με τις πραγματικές πολιτικές συνθήκες, επιθυμίες και προσδοκίες στους πολίτες, αλλά και σύγχυση και στο ίδιο το πολιτικό προσωπικό.
Είμαι νεοεκλεγείς βουλευτής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προσπαθώ καθημερινά σε τοπικό επίπεδο αλλά και θεματικά να ασκήσω σκληρή αλλά γόνιμη αντιπολίτευση και αυτή είναι η σωστή τακτική. Δεν αναλώνομαι σε σενάρια και έχω έναν αντίπαλο. Την καταρρέουσα κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Στην πολιτική και στην ζωή βέβαια όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος αλλά αυτή τη στιγμή αφού με ρωτάτε η «απειλή» για τον Μητσοτάκη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ μόνος του.
- Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να κοιτά τις εξελίξεις στα υπόλοιπα κόμματα (πχ τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ) ή είναι προτιμότερο να δρα αυτόνομα;
Δρούμε και σχεδιάζουμε απολύτως αυτόνομα αλλά αυτό δεν αναιρεί το λογικό ενδιαφέρον μας να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στους όμορους πολιτικούς χώρους.
Δεν εμπλεκόμαστε όπως είναι εύλογο αλλά η πολιτική δεν είναι στατική. Κάθε εξέλιξη και κυρίως κάθε λαϊκή εντολή και ανάγκη είναι στοιχείο των επιλογών μας. Για να σα το πω και λίγο πιο παραστατικά, είμαι εγγονός κομμουνιστών και παιδί σοσιαλδημοκρατών που εντάχθηκε από νωρίς στην πολιτική οικολογία. Πάντα με νοιάζει τι συμβαίνει στο πολιτικό μου «σόι».
- Μπορεί να υπάρξει ένα μίνιμουμ συνεννόησης με Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκη, λαμβάνοντας υπόψιν το παρελθόν τους στον ΣΥΡΙΖΑ;
Αυτά αποφασίζονται συλλογικά. Ως αυτοδιοικητικός πιστεύω βαθιά στην κουλτούρα των συνεργασιών και των συγκλίσεων στον προοδευτικό χώρο αρκεί να υπάρχει ένα μίνιμουμ συναντιληψης και βεβαίως συμφωνίας σε προγραμματική βάση. Η όποια εμπειρία μου όμως κ. Κυμπιζή με έχει διδάξει ότι οι συνήθως οι sui generis προσωπικότητες λειτουργούν διαιρετικά και όχι ενωτικά, πολλαπλασιαστικά σε έναν χώρο με μόνο ωφελημένο τον αντίπαλο και την ίδια την προσωπικότητα που προκαλεί τη διαίρεση. Και αυτό αφορά αρκετούς που γίνονται «λαϊκοί ήρωες» λόγω του υπερεγώ τους και δεν μιλώ απαραίτητα για τα πρόσωπα που αναφέρετε στο ερώτημα σας. Ο ψυχαγωγικός καπιταλισμός με τα μέσα του, παράγει περισσότερες μονοπρόσωπες συλλογικότητες από όσες μπορεί να αντέξει η κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία. Οι πολιτικές υποδιαιρέσεις εξυπηρετούν την ολιγαρχία.
