Συνέντευξη του βουλευτή Ανατολικής Αττικής και εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργου Καραμέρου στις δημοσιογράφους Ιωάννα Δρόσου και Μέλπτω Πετράκη.
Ερώτηση: Είναι πολλά ανοιχτά μέτωπα: Ουκρανία, Παλαιστίνη, πανεπιστήμια, Τέμπη, διώξεις. Ένα κόμμα δεν αρκεί για να αντισταθεί. Τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Θέτετε ορθά το σωστό ερώτημα — όχι «τί λέει ο ΣΥΡΙΖΑ», αλλά τί κάνει. Η χώρα έχει ένα καθεστώς που οικοδόμησε τη συγκεντρωτική κανονικότητα: ελεγχόμενα ΜΜΕ, δικαιοσύνη με πολιτικές παρεμβάσεις, βάναυση καταστολή, διαλυμένες δημόσιες δομές. Και την ίδια ώρα, ένα κοινωνικό σώμα βράζει από αγανάκτηση, αλλά δεν έχει ακόμα εργαλείο πολιτικής ανατροπής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να είναι αυτό το εργαλείο. Όχι μόνος του. Αλλά ως πυρήνας ενός πλατύ μετώπου αντίστασης. Όπου χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, νέοι επιστήμονες, οικολογικά κινήματα, και ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας μπορούν να βρουν έκφραση. Αυτή η προσπάθεια, όσο καθυστερεί, τόσο δίνει χώρο στη μοιρολατρία και στη εμπέδωση του «τίποτα δεν αλλάζει».
Παρόλα αυτά, από τον Δεκέμβριο του 2024 και μετά, παρά τα προβλήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μία σειρά πρωτοβουλιών βάζοντας την ατζέντα. Από την υπόθεση εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι την αναζήτηση ευθυνών για τα Τέμπη. Δεν απείχε της ευθύνης, δεν κατέφυγε σε προφάσεις.
Ερώτηση: Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για Προανακριτική για τα Τέμπη δεν συγκέντρωσε αρχικά τις απαιτούμενες υπογραφές. Τι σηματοδοτεί αυτή η εξέλιξη;
Το έγκλημα των Τεμπών δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αφορά τη συστημική ατιμωρησία. Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει έρευνα και για τον Κ. Καραμανλή και για τον πρωθυπουργό είναι πράξη δημοκρατικής ευθύνης. Η αρχική έλλειψη υπογραφών ανέδειξε ότι ακόμα και μπροστά στην απόλυτη τραγωδία, κάποιες ηγεσίες στην Κεντροαριστερά φοβούνται τη μετωπική σύγκρουση με την εξουσία.
Η κατάθεση της πρότασης, τελικά, δεν είναι απλώς θεσμική πράξη. Είναι πολιτική δήλωση ότι η αλήθεια δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει μέρος μιας συμφωνίας σιωπής.
Ερώτηση: Ποια η θέση σας για τη συζήτηση γύρω από έναν νέο ενιαίο φορέα της κεντροαριστεράς;
Δεν με αφορά ένας νέος «μεσαίος χώρος» που απλώς ψάχνει κομψότερο λεξιλόγιο για να μην ενοχλεί κανέναν. Η ανασύνθεση του προοδευτικού πόλου δεν είναι υπόθεση πολιτικής γεωμετρίας, είναι ζήτημα κοινωνικού μετασχηματισμού. Με μία ηγεσία που να μπορεί να εμπνεύσει, να συγκρουστεί, να συνθέσει, να κυβερνήσει και να αλλάξει τα πράγματα.
Το ζήτημα είναι αν υπάρχει στρατηγική. Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ δείχνει απρόθυμη να σταθεί απέναντι στην «κανονικότητα» της Νέας Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις πληγές του, μπορεί να προτείνει πρόγραμμα, κοινωνική συμμαχία και σχέδιο διακυβέρνησης. Αυτό πρέπει να είναι το πρόταγμα. Χρειάζεται όμως αποφασιστικότητα και αξιοποίηση κάθε δυνατού ανθρώπινου πόρου σε όλα τα επίπεδα.
Ερώτηση: Δύο διασπάσεις, τρία συνέδρια. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε κινούμενη άμμο. Τι έφταιξε;
Υπήρξαν και υπάρχουν παθογένειες πέρα από τα στρατηγικά λάθη και τις πολιτικές αυταπάτες. Ο ατομισμός μέρους του πολιτικού προσωπικού αλλά και μία τρομερή ανομοιογένεια στην έκφραση πολιτικού λόγου και τις πολιτικές πρακτικές που καλύπτονταν στο όνομα του πλουραλισμού και μιας δήθεν συλλογικότητας έπαιξαν το ρόλο τους.
Στη πραγματικότητα ένα μικρό κόμμα εκτοξεύτηκε χάρη στην ύπαρξη ενός χαρισματικού ηγέτη, αλλά και της οικονομικής κοινωνικής συγκυρίας. Στη συνέχεια πολλοί μπέρδεψαν και μπερδεύουν τη σκιά τους στον ήλιο με το πραγματικό τους πολιτικό μπόι, αγνόησαν τα σύγχρονα εργαλεία, έπεσαν θύματα της ιδιοκτησιακής λογικής. Αλλά, ακόμα και έτσι να το δεχτεί κανείς, την …«ιδιοκτησία» σου πρέπει να την προστατεύεις, να τη σέβεσαι και να μάχεσαι για αυτή εντός των ορίων της.
Αλλά φταίμε όλοι. Και οι ηγεσίες και τα μέλη, και όσοι ανεχθήκαμε το παράλογο και όσοι έφυγαν, χωρίς ποτέ να κάνουν την αυτοκριτική τους για τη στιγμή που επέλεξαν να εγκαταλείψουν το κοινό καράβι, την ώρα της τρικυμίας. Η επανεκκίνηση περνάει μέσα από γενναίο απολογισμό, όχι για να αναλωθούμε στο παρελθόν, αλλά για να το ξεπεράσουμε με αλήθεια.
Ερώτηση: Μιλάτε για συνέδριο επανεκκίνησης. Προϋποθέτει απολογισμό;
Το αντίθετο θα ήταν φάρσα. Χωρίς καθαρό απολογισμό, αυτοκριτική και νέα δέσμευση, το συνέδριο θα ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Και αυτός ο απολογισμός πρέπει να περιλαμβάνει όλους: τις ηγεσίες, τους βουλευτές, όσους μίλησαν πολύ, όσους σώπασαν πιο πολύ, αλλά και όσους έφυγαν.
Δεν υπάρχει αναγέννηση χωρίς παραδοχή. Χρειαζόμαστε ένα κόμμα πιο έντιμο απέναντι στον εαυτό του και πιο αποφασισμένο απέναντι στην εξουσία. Για να μας ξανακούσει η κοινωνία, αλλιώς θα μας προσπεράσει χωρίς καν να βγάλει φλας.
Ερώτηση: Ποιες είναι οι θέσεις που ξεχωρίζετε εν όψει του Συνεδρίου;
Ξεχωρίζω όσες προτάσεις:
- Βάζουν στο επίκεντρο την ανθεκτικότητα της κοινωνίας: απέναντι στην κλιματική κρίση, στην εργασιακή απορρύθμιση, στη φτώχεια.
- Προτείνουν ριζική ανασύνταξη του οργανωτικού μοντέλου. Ένα κόμμα με δομές συμμετοχής, όχι γραφειοκρατίας.
- Επανασυνδέουν τον ΣΥΡΙΖΑ με την οικολογική ριζοσπαστικότητα: με κέντρο όχι απλώς την προστασία του περιβάλλοντος αλλά τη δικαιοσύνη ανάμεσα στις γενιές.
Η νέα πολιτική οικολογία δεν είναι εξωτικό παρακολούθημα. Είναι η επόμενη κύρια προοδευτική αφήγηση.
Ερώτηση: Το Ινστιτούτο Αλέξης Τσίπρας οργανώνει εκδήλωση λίγο πριν το Συνέδριο. Πώς το ερμηνεύετε;
Δεν είναι ανταγωνιστικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολιτικό σήμα ενδιαφέροντος και ενίσχυσης. Ο Τσίπρας, παραμένει ο ηγέτης που χάραξε δρόμο σε δύσκολη εποχή. Δεν είναι υποκατάστατο. Είναι παρακαταθήκη και πυξίδα για το εγγύς μέλλον. Ας τον αφήσουμε αν-ήσυχο
Αν το Ινστιτούτο ενισχύσει τη σκέψη, τον αναστοχασμό και την ιδεολογική εμβάθυνση, τότε είναι πολύτιμο για όλους μας.
Ερώτηση: Φουντώνουν τα σενάρια επιστροφής του. Πώς τα αντιμετωπίζετε;
Ο Τσίπρας είναι ένας νέος άνθρωπος, πολύπειρος πλέον πολιτικός με εμβέλεια και, για να δανειστώ έναν όρο από τη ναυτιλία, μεγάλο capacity . Αν επιλέξει να επιστρέψει σε διαφορετικό ρόλο, πρέπει να είναι μέσα σε μια νέα προσπάθεια, όχι ως αποκούμπι για φθαρμένες πρακτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ παράλληλα όμως έχει μπροστά του μια δουλειά, την επανεκκίνηση, την ανανέωση, την επανασυσπείρωση δυνάμεων.
Ερώτηση: Η εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, είναι συνέχεια ενός οργανωτικού λάθους;
Απ’ όσο ξέρω η ευρύτερη δική μας Αριστερά αλλά και η Προοδευτική Παράταξη δεν έχει κάποιου είδους ευαγγέλιο στα οργανωτικά. Πολλές φορές νομίζω κάνουμε το λάθος, τα πολιτικά μας προβλήματα και ελλείμματα να προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε με όρους καταστατικού, ενώ τις περισσότερες φορές οι απαντήσεις δεν είναι εκεί. Αυτό που πραγματικά πρέπει να απαντήσουμε είναι το πώς ένα κόμμα σύγχρονο και Αριστερό θα είναι ανοιχτό στα μέλη του, δεν θα αναπαράγει γραφειοκρατικές παθογένειες αλλά ταυτόχρονα θα παραμένει μια συγκροτημένη λειτουργική πολιτική και οργανωτική δομή δηλαδή να είναι κόμμα, να μην ρευστοποιηθεί. Το κομματικό φαινόμενο περνάει μεγάλη κρίση και στη χώρα μας και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Από την κομμουνιστική και τη μετακομμουνιστική αριστερά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία και την οικολογία δοκιμάζουν διάφορα οργανωτικά μοντέλα, όχι με ιδιαίτερη επιτυχία απ΄ όσο παρατηρώ. Να μην ξεχνάμε κάτι, τα κόμματα πρέπει να ζουν και να αναπνέουν στην κοινωνική πραγματικότητα, στα προβλήματα και στις διεκδικήσεις της εποχής τους και η σημερινή εποχή πανθομολογούμενα είναι μια ρευστή και δυναμικά μεταβαλλόμενη εποχή με εκρηκτική αύξηση του ατομισμού και του ανταγωνιστικού τρόπου ζωής και επιβίωσης.
Ερώτηση: Οι εργαζόμενοι στην Αυγή και το Κόκκινο παραμένουν απλήρωτοι. Ποιο το σχέδιο;
Η Αυγή και το Κόκκινο, βρίσκονται σε κρίσιμο σταυροδρόμι.
Για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά τους, απαιτούνται ριζικές αλλαγές. Το οφείλουμε και στην ιστορία τους και στον πλουραλισμό που προσφέρουν στην ενημέρωση.
Από τον Νοέμβριο έχει καταβληθεί σημαντική οικονομική ενίσχυση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που όμως δεν ήταν αρκετή για να καλυφθούν οι προϋπάρχουσες υποχρεώσεις.
Για τη νέα αυτή προσπάθεια είναι απαραίτητη η στήριξη των μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και των φίλων της Αυγής και του Κόκκινου.
Ο πρόεδρος Σωκράτης Φάμελλος κάλεσε όλες και όλους να συμμετάσχουμε στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου για το ΚΟΚΚΙΝΟ και να εγγραφούμε συνδρομητές στην ΑΥΓΗ. Ώστε να στηριχθούν οι εργαζόμενοι και να προχωρήσει η αναδιοργάνωση των κομματικών μέσων.
Βάζουμε τα δυνατά μας, ο καθένας με τον τρόπο του, για να στηρίξουμε το κοινό μας σπίτι και να ενισχύσουμε τη φωνή του, αλλά πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές.
Το μοντέλο «Εποχή» και για τα κομματικά μέσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μία δίκαιη και βιώσιμη πρακτική, αφού πρώτα βέβαια καλυφθούν οι νόμιμες υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους.
