Προηγουμένως μου είπες κάπως ενοχικά ότι το γραφείο σου είναι τεράστιο, αλλά το βρήκες έτοιμο.
Δεν αισθάνομαι ενοχές, όμως το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε έναν δημόσιο οργανισμό και το γραφείο του ανθρώπου που διοικεί είναι καλό και θερμαινόμενο την ίδια ώρα που από κάτω οι πολίτες σε κάποια γραφεία ταλαιπωρούνται είναι μία λάθος πυραμίδα για τη δική μου κουλτούρα. Αλλάζουμε αυτές τις διαφορές. Επίσης, επειδή το είδες, θεωρώ ότι κάποιες φορές δεν είναι τίποτα τρομερό να κάτσεις πίσω από τον γκισέ για να είσαι μαζί με τους υπαλλήλους στην εξυπηρέτηση των πολιτών.
Έχεις κάτσει πίσω από γκισέ;
Και πίσω και μπροστά. Πέρυσι αγόρασα ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από τις Βρυξέλλες και έπρεπε να πάρω τις πινακίδες του στην ταξινόμηση. Κατέβηκα στα γραφεία, κάθισα στη σειρά και τις πήρα. Ξέρεις, όταν οι υπάλληλοι βλέπουν κάποιον αιρετό σε μία δημόσια υπηρεσία, συνήθως βγαίνουν από τον γκισέ και σου δίνουν προτεραιότητα. Για μένα αυτό είναι κόκκινη γραμμή, ακόμα και αν βιάζομαι να εξυπηρετηθώ, θα περιμένω. Οι πέντε που θα με δουν εκεί να τους προσπερνάω στην ουρά, κάποια στιγμή θα γίνουν πέντε εκατομμύρια που θα με μουτζώνουν και θα με κράζουν.
Εσένα για ποιο λόγο σε κράζουν συνήθως στα social media;
Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα με τα μνημόνια τα τελευταία επτά χρόνια οι επόμενες κυβερνήσεις λούζονται όσα έλεγαν ενώ ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτή είναι μια παραδοχή που πρέπει να την κάνουμε όλοι και να προχωρήσουμε μπροστά. Σε πολλά πράγματα, λοιπόν, και εγώ λαΐκισα αντιπολιτευόμενος.
Έχεις μετανιώσει για κάτι που είπες;
Κοίταξε, άνθρωποι πέθαναν στα σπίτια τους από το διοξείδιο του άνθρακα και τα μαγκάλια το 2013, άνθρωποι καίγονται και τώρα επειδή χρησιμοποιούν πρόχειρα μέσα θέρμανσης. Δεν έπρεπε να έχω γράψει με τέτοιο τρόπο γι’ αυτό το 2013, γιατί συμβαίνει και τώρα. Πολλοί μου το χτυπάνε. Έτσι συνειδητοποιείς ότι δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης η άγρια φτώχεια. Προφανώς δέχομαι ότι δεν έχει λυθεί το πρόβλημα επειδή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Παρόλα αυτά, τον κανιβαλισμό τον έχω υποστεί ξανά και τις “καλές” μέρες της τηλεόρασης και βλέπω ότι επαναλαμβάνεται συχνά στη δημόσια ζωή.
Σε τι σε «χτυπούσαν» τότε;
Δεν αισθάνομαι κατατρεγμένος από το σύστημα, ούτε ασχολείται μαζί μου το σύστημα. Επειδή όμως κάποτε βρέθηκα σε μία ζώνη απέναντι π.χ. από την Ελένη Μενεγάκη, αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για το κοινό και για μας. Αυτή η αμηχανία μπορεί στην αρχή να κέρδισε τον κόσμο, όμως τη δεύτερη χρονιά που βγάζαμε τρίωρη εκπομπή με ενημέρωση δεν πήγε καλά. Η “τηλεοπτική μας επανάσταση” πνίγηκε στο αίμα των μεσημεριανών και του κουτσομπολιού. Γιατί αυτή η ζώνη εξακολουθεί να θέλει άλλα πράγματα και το κουτσομπολιό στην Ελλάδα είναι ανίκητο.
Όπως να ξέρετε να μαγειρεύετε καλά ντολμαδάκια.
Ούτε καλά μαγειρεύαμε, ούτε τακούνια μπορούσαμε να φορέσουμε, ούτε κοκαλάκια να δοκιμάσουμε. Χωρίς να τα υποτιμώ όλα αυτά. Ήταν, όμως, πολύ χρήσιμη εμπειρία γιατί είδα ότι στη showbiz οι άνθρωποι πρέπει να πουλήσουν τον εαυτό τους και να μεθοδεύσουν τη ζωή τους με έναν τρόπο ώστε να είναι αρεστοί και να έχουν διάρκεια σε αυτό. Είναι φριχτό. Εγώ δεν μπορούσα, ούτε ήθελα να πουλήσω τον εαυτό μου. Θυμάμαι, που το κανάλι μού είχε κλείσει ραντεβού με παπαράτσι στη θάλασσα και ο φωτογράφος είχε αργήσει 3-4 ώρες. Ήταν το πιο εφιαλτικό μπάνιο της ζωής μου. Εν τω μεταξύ, δεν έχω και six pack οπότε έπρεπε να καθόμουν κάπως. Γενικώς, είναι κωλοκατάσταση. Προτιμώ να παλεύω και να λύνω όλα τα προβλήματα του κόσμου, παρά να υποδύομαι κάποιον άλλον.
Με το Ant1 τι σχέσεις έχεις σήμερα;
Στο κανάλι έζησα ως στρατιώτης τον τηλεοπτικό πόλεμο από κάθε είδους χαράκωμα. Δούλεψα 17 χρόνια από τηλεφωνικό κέντρο μέχρι και παρουσιαστής. Όταν, λοιπόν, ο ανταγωνισμός είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο, δεν βλέπεις τι υπάρχει έξω από το χαράκωμα. Και μπορεί σε επίπεδο μάρκετινγκ να υπήρχε το «είμαστε όλοι μια οικογένεια», όμως οι συνθήκες είναι τόσο σκληρές εντός και εκτός που όταν τελειώνει ο πόλεμος εσύ είσαι σαν κι αυτούς που γύρισαν από το Βιετνάμ. Δεν θέλεις να το συζητάς. Η τηλεόραση είναι σαν τα λουκάνικα. Σχεδόν όλοι τα τρώνε. Καλό είναι να μην μάθουν πως φτιάχνονται
Οι πολιτικοί σου αντίπαλοι τι λένε συνήθως για σένα;
Άντε κάνε καμιά πρωινή εκπομπή, άντε γύρνα στην τηλεόραση που ήσουν. Ότι είμαι τηλεπερσόνα.
Σε νευριάζει αυτή η ατάκα;
Κοίτα να δεις, κάποια στιγμή είδαν ότι δεν παίζω. Είπαν ότι εκβιάζω τους πολιτικούς μου αντιπάλους, μετά ότι είμαι πολύ σκληρός με τους υπαλλήλους. Και μάλλον κατάλαβαν ότι δεν έχω έρθει περαστικός. Και κυρίως δυσκολεύονται να με κατατάξουν. Σου λένε “αυτός δεν είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Που να τον κάνουμε ζάφτι”
Με τη Ρένα Δούρου παλιά σκοτωνόσασταν στα πάνελ. Πώς άλλαξες γνώμη;
Το 2012, όταν εγώ ήμουν υποψήφιος βουλευτής με τους Οικολόγους Πράσινους και η Δούρου με τον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε μία επιτηδευμένη αντιπάθεια. Όμως, δουλέψαμε μαζί προεκλογικά το 2014 και είδα πολλά πράγματα σε εκείνη από τον εαυτό μου. Η Δούρου είναι μία γυναίκα που αξίζει να ηγείται και αξίζει να την ακολουθεί κανείς. Και για να μιλήσουμε με όρους lifestyle, κατά τη γνώμη μου είναι το next big thing της πολιτικής. Ο τρόπος που σκέφτεται και οι επιλογές που κάνει σε πρόσωπα και καταστάσεις τη χτίζουν πολύ θετικά στα μάτια μου. Αλήθεια λέω, δεν τη γλείφω. Το αντιλαμβάνονται όλοι ότι έχει γερά κότσια
Τη βρίσκεις ωραία γυναίκα;
Θεωρώ ότι είναι πολύ σέξι.
Η γυναίκα σου δεν θα ζηλέψει όταν ακούσει αυτή τη δήλωση;
Αν ζήλευε δεν θα ήμασταν μαζί απ τον καιρό του Νώε. Το ότι μία γυναίκα είναι σέξι δεν σημαίνει ότι είναι σέξι και για εμάς. Αλλά έχει κοινό. Πολλοί φίλοι μου με ρωτάνε πώς είναι η Δούρου σαν γυναίκα. Και τους λέω «ναι παιδιά είναι σέξι». Όταν, βέβαια, φωνάζει χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι δεν είναι πολύ σέξι για μένα, γιατί είμαι πολιτικός υφιστάμενός της. Βέβαια, σε κάποιους μπορεί να αρέσει και το ζόρικο. Γούστα είναι αυτά.
Θα τη φλέρταρες αν ήσουν ελεύθερος;
Διερχόμενος την κρίση της μέσης ηλικίας φλερτάρω τη μισή Αθήνα που άφησε ο Τατσόπουλος αμαγάριστη αλλά, η Δούρου έχει έναν τρόπο να στέκεται και να σε κοιτάζει με τέτοιον τρόπο που αν θέλει υψώνει το τείχος του Βερολίνου μπροστά σου και σου κόβει τον αέρα. Εμείς έχουμε μια σχέση σεβασμού και εκτίμησης. Δεν παίζεις με το αφεντικό.
Άκουσες ότι ο Απόστολος Γκλέτσος θα κατέβει για Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας;
Προς το παρόν ξέρω ότι περιφερειάρχης είναι ο Κώστας Μπακογιάννης. Κοίταξε, η πολιτική είναι σαν το ψάρι, που ψήνεται και από τις δύο πλευρές. Έχει το «εκλέγειν», έχει και το «εκλέγεσθαι». Ο Απόστολος Γκλέτσος έχει πάντα το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι».
Θα ήθελες όμως να τον δεις Περιφερειάρχη;
Είναι ένας δήμαρχος που προσπαθεί. Γενικά, όμως, οι δημοσιογράφοι νομίζουν ότι επειδή κάποιος ήταν πετυχημένος στην τηλεόραση, είναι πετυχημένος και σε αυτό που κάνει. Ξέρεις πόσα πολιτικά δράματα υπάρχουν πίσω από λαμπερά πρόσωπα; Βλέπω καμιά φορά να τους υμνούν και τραβάω τα μαλλιά μου. Και τα τραβούν μαζί και αυτοί που τους ψήφισαν και ξέρουν τι παλτό φόρεσαν.
Στον Γκλέτσο αναφέρεσαι;
Μπα, υπάρχουν χειρότερα.
Με τον Πατούλη έχετε ανταλλάξει σκληρές επιστολές. Εσύ είπες ότι εμβολιάζει προσφυγόπουλα για τις κάμερες και εκείνος ότι έχεις μηδενική κοινωνική. Υπάρχει ακόμα αυτή η κόντρα;
Έχεις δει τον Αστέρα Ραχούλας; Το σήριαλ; Έχει έναν δήμαρχο μέσα που τον υποδύεται ο Δάνης Κατρανίδης. Ε αυτό είναι το προηγούμενο μοντέλο. Εμείς είμαστε το καινούργιο μοντέλο. Θέλω να σου πω ότι υπάρχει μία διαφορά κόσμων. Δεν έχω προσωπικά πρόβλημα με τον κύριο Πατούλη που είναι δεκαπέντε χρόνια δήμαρχος και έχει κλείσει έναν κύκλο. Εμείς είμαστε 40 ετών και δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Είμαστε αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε και δεν κυνηγάμε 300 θέσεις και 300 τίτλους. Εγώ ήμουν ένας άνθρωπος που όταν έβλεπε την κάμερα που κάνουν γκάλοπ στο πεζοδρόμιο άλλαζε πεζοδρόμιο γιατί ντρεπόταν. Μου πήρε έξι χρόνια όταν μπήκα στην τηλεόραση για να βγω μπροστά στην κάμερα γιατί ντρεπόμουν. Είναι θέμα συστολής, θέμα σεμνότητας και θέλω να είμαι γειωμένος στην πραγματικότητα πάντα. Τώρα με φαντάζεσαι εμένα να φωτογραφίζομαι σε χρυσά σαλόνια; Καταρχάς, δεν μου αρέσουν τα χρυσά.
Έχετε μιλήσει από τότε;
Δυστυχώς δεν συνεργάζεται θεσμικά ως όφειλε. Εν πάση περιπτώσει σέβομαι τη διαδρομή του καθενός και αναγνωρίζω πως και εκείνος έχει μία προσφορά. Αλλά είμαστε από άλλο ανέκδοτο. Θα πρέπει ο κόσμος να αποφασίσει αν ψηφίζει σε reality show ή αν ψηφίζει για τη γειτονιά και τη χώρα του. O Αλμπέρ Καμύ έχει πει ότι Πατρίδα είναι πρώτα από όλα το πεζοδρόμιο της γειτονιάς σου. Και εργάζομαι με αυτή τη λογική.
Και εμένα μπορεί ο κόσμος να με ψήφισε γιατί ήμουν γνωστός από την τηλεόραση. Ήξερε όμως πώς θα του βγω; Δεν ήξερε… Ο Donald Trump, ας πούμε, ψηφίστηκε όπως ο Τσάκας στο Big Brother. Θυμάμαι, μάλιστα, τότε που ήμουν σε ένα σπίτι και έλεγα «ρε παιδιά βάλτε ΕΡΤ να δούμε τον Σημίτη που κρατάει τα πρώτα ευρώ, αλλάζουμε νόμισμα». Και μου έλεγαν «είσαι μαλάκας έχει τον τελικό του Big Brother». Και κάπως έτσι μας «μπήκε» το ευρώ. Και το μπήκε συνοδεύεται από χειρονομία.
Τι θα ευχόσουν στον Πατούλη για τα Χριστούγεννα;
Χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.
Όταν φωτογραφήθηκες πετώντας στον κάδο την αφίσα του Αλέξη Τσίπρα από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτηκες ότι μπορεί να φαινόταν κάπως απαξιωτικό;
Κανονικά, είναι στην αρμοδιότητα των Δήμων να μαζεύει τις αφίσες αλλά όλοι ξέρουν ότι έχω την οικολογική λόξα. Έτσι, βγήκε ο Άδωνις και είπε «γιατί δεν μαζεύει ο Καραμέρος τις αφίσες του Τσίπρα»;
Εγώ απάντησα «ρε παιδιά μην τρελαίνεστε, θα τις μαζέψουμε αμέσως όταν τελειώσει το συνέδριο». Πέταξα, λοιπόν και συμβολικά, μία αφίσα σε έναν κάδο ανακύκλωσης και το ανέβασα στο twitter και τα τρολ της ομάδας αλήθειας της ΝΔ ξεσάλωσαν και είπαν «καλά του έκανες» κλπ. Αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα σκουπίδια από την ανακύκλωση. Θεωρώ ότι το να γεμίσεις έναν κάδο ανακύκλωσης είναι μία υπέροχη πράξη και χαιρόμουν που αυτό το χαρτί επέστρεψε στην ανακύκλωση. Το πήραν, όμως, σαν μία επίθεση προς τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας, βέβαια, με όσο χιούμορ μπορεί να του έχει μείνει με αυτά που τραβάει, μου έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε με ειρωνεία «Καλά ρε μεγάλε δεν με λυπήθηκες που με πέταξες στα σκουπίδια;». Μετά μιλήσαμε. Πιστεύει στην ανακύκλωση. Βλέπει που το έχει βάλει προτεραιότητα και η Δούρου. Είναι ΟΚ τύπος. Κανονικός άνθρωπος που λέμε. Γι αυτό και προσπαθούν να τον αποδομήσουν.
Θα σε ενδιέφερε να κατέβεις ως υποψήφιος Δήμαρχος Αθηναίων;
Κοίταξε εγώ είμαι παιδί του 6ου διαμερίσματος, μεγάλωσα στη Φυλής στον Άγιο Παντελεήμονα παίζοντας μπάλα μπροστά στους οίκους ανοχής με τέρματα τις ρόδες των αυτοκινήτων και αράουτ στις εισόδους των πολυκατοικιών. Τώρα ζω στο Μαρούσι και το αγαπώ αλλά δεν θα με άφηνε ασυγκίνητο αν μπορούσα να κάνω πιο οικολογική και καθαρή την Αθήνα. Αλλά μέχρι το 2019 έχουμε καιρό και πολύ δουλειά μπροστά μας.
